Al jaren zijn we gewend om de Theater in ’t Groen-voorstellingen te spelen in juni. Een logische afsluiting van een jaar hard werken (of eigenlijk anderhalf jaar, als je alle voorbereidingen achter de schermen meeneemt). Slechts één keer zijn we afgeweken van deze traditie. Dat was in 2010, toen bleek dat de voorstellingen van ‘De revisor’ precies samenvielen met het WK voetbal (Nederland won niet), en we daarom de speeldagen uitstelden naar september.
Ook dit jaar zijn we helaas genoodzaakt deze keus te maken. “Mariecken uit Nijmegen” zal niet in juni 2019 worden gespeeld, maar pas in de derde week van september (16-22 september). Het is een vervelende beslissing, maar wel één die onvermijdelijk was.
De reden voor het uitstel heeft te maken met de locatie waar we gaan spelen: het Utrecht Science Park Bilthoven. Op dit terrein zijn een groot aantal bio-medische bedrijven gevestigd, die te maken hebben met strenge beveiligingsregels. Aanvankelijk leek het erop dat we voor ‘Mariecken’ genoeg zouden hebben aan een door de gemeente verstrekte evenementenvergunning (zoals we die elke keer nodig hebben voor een grootschalige voorstelling), maar gedurende de rit bleken er toch meer procedures en vergunningen te bestaan dan wat we oorspronkelijk dachten. Zoals het nu staat krijgen we de vereiste vergunningen wel, maar kunnen deze nog enkele weken op zich laten wachten. Al met al werd het erg kort dag, en hebben we enige tijd geleden besloten om het zekere voor het onzekere te nemen en de voorstellingen te verplaatsen.
“Was er dan geen andere locatie voorhanden?” Zo eenvoudig ligt dat niet. Elke locatie die we gebruiken voor een grootschalige voorstelling brengt een aantal eisen met zich mee. Eisen rondom parkeren, beveiliging, toegankelijkheid voor publiek, leveranciers en eventuele hulpdiensten, de aanwezigheid van water en stroom, omkleedgelegenheid, catering, overlast voor omwonenden… Een immense waslijst, dus. En dan moet de sfeer van de locatie ook nog aansluiten bij het stuk, oftewel, de locatie moet een versterkend effect op de inhoud van het verhaal hebben. Zo’n locatie vinden, nog geen twee maanden voor de geplande première, bleek onhaalbaar.
“Waarom dan zo’n ingewikkelde locatie gekozen? Je kon toch weten dat dat extra moeilijkheden met zich mee zou brengen?” Toen ik ‘Mariecken” schreef wist ik dat er –in het licht van thema “religie versus wetenschap” twee soorten locaties potentieel in aanmerking zouden komen: een plek die ‘religie’ zou ademen, of juist een enorm wetenschappelijke locatie. De ‘religieuze’ locaties vielen snel af: het is niet makkelijk om een kerk te vinden waar je een paar weken achter elkaar de boel binnenstebuiten kunt keren, tribunes, licht en geluid kunt opbouwen en die je 10 dagen volledig tot je beschikking kunt krijgen. De ‘wetenschappelijke’ locatie bleek (althans, dat dachten we toen) eenvoudiger: het Utrecht Science Park Bilthoven leek me een passende plek, gezien het feit dat daar –net als in het stuk- fundamenteel onderzoek wordt gedaan naar de basisstenen van het leven. Ik vond het spannend om te zien wat voor effect een dergelijke locatie –waar veel Biltenaren dagelijks langs komen, maar waar je niet zomaar even mag gaan kijken- op de beleving van de toeschouwers zou hebben. Al met al leek deze plek me qua sfeer en qua betekenis een spannende, intrigerende locatie voor ‘Mariecken.’
Dat is het nog steeds, maar zoals gezegd: er bleken –ondanks de constructieve houding van het Utrecht Science Park Bilthoven- een aantal procedures te bestaan waar we domweg mee te maken kregen, en die we niet konden versnellen. Jammer? Absoluut. Een onoverkomelijke ramp? Gelukkig niet. Wordt het een mooie voorstelling? Vast en zeker.
Komt u zelf tussen 16 en 22 september maar kijken of het ’t allemaal waard is geweest. Wij zijn overtuigd van wel.
