KING ARTHUR IN ONTWIKKELING

“Het idee om ’iets’ met Koning Arthur te gaan doen zat al jaren in mijn achterhoofd. Ik denk dat het eerste zaadje werd geplant toen ik als 16-jarige mijn geschiedeniswerkstuk deed over de legendarische Britse koning. Mogelijk was het de vermenging van feit en fictie die me indertijd intrigeerde: hoe kan het dat een Britse legeraanvoerder uit de 6e eeuw na Christus, die leefde in de roerige periode van de vroege, donkere middeleeuwen, eeuwen na zijn dood op het slagveld uitgroeit tot het toonbeeld van hoofse romantiek en verheven ridderidealen?

Arthur bleef jarenlang in mijn bagage, onder het kopje ’Nog iets mee doen, ooit.’ En de afgelopen maanden zette ik me enthousiast aan het schrijven van het tweeluik. 

Tot mijn stomme verbazing bleek Arthur een hardere noot om te kraken dan Don Quichot of Mariecken waren geweest. Momenteel -meer dan een maand na de aan mijzelf opgelegde deadline- liggen er twee concept-scripts, waarvan één in de basis de goede kant op gaat (maar nog wel wat afwerking nodig heeft), en de andere grondig onderhanden genomen moet worden. Verbazing. Hoe kan dit? Een van mijn lievelingsverhalen!

Een van de ingewikkelde aspecten van een zo uitgebreid epos als dat van Arthur is dat er een immense kluwen van elkaar beïnvloedende verhalen is. Wil je iets weten over de achtergrond van het conflict tussen Arthur en zijn halfbroer Mordred, dan kom je al snel uit bij overspelige vaders, boze feeën-moeders en getroebleerde familiebanden. De relatie tussen Arthur en zijn vrouw Guinevere wordt grotendeels bepaald door hun eigen, soms problematische geschiedenis. Kortom, het is lastig om het verhaal af te bakenen.

Daarnaast hebben eenakters de lastige beperking dat ze binnen 30 - 35 minuten gespeeld moeten worden, met een beperkt aantal spelers. En dan heb ik het nog niet eens over de mogelijkheid dat er straks in kleine groepen gerepeteerd moet worden, waardoor er weinig tot geen ensemble-scenes mogelijk zijn, het feit dat spelers straks misschien niet elkaar in de armen kunnen vallen (of elkaar te lijf gaan, altijd een handig dramaturgisch hulpmiddel als de spanning dreigt in te zakken), en alle andere potentiële beperkingen waar we straks wellicht rekening mee moeten houden. Kortom, het is zowel inhoudelijk-dramaturgisch als regiematig een flinke uitdaging.

Komt het goed? Zoals Geoffrey Rush al zei in de film ”Shakespeare in Love” (hij speelt een getergde theatereigenaar): ”It will all work out in the end. I don’t know how. It’s a mystery.” 

Nog een maand te gaan, en dan wil ik dat de stukken speelklaar zijn (gelukkig geeft de corona-crisis me ook genoeg tijd om te schrijven). De magische krachten van Merlijn mogen zorgen dat het mysterie wordt opgelost. ”It will all work out in the end. I don’t know how.”

In 2021 zal de twee-akter KING ARTHUR hopelijk ten tonele worden gebracht. Op dit moment worden data en locatie bepaald en hopen Timon en Liselotte na de kerstvakantie te kunnen starten met -uiteraard coronaproof- repeteren.